Heddiw, yr wyf yn ychwanegu stori o fy hun i'r wefan hon a oedd am ansicrwydd – Ansicrwydd ryngddiwylliannol. Gallwn fod wedi ysgrifennu unrhyw nifer o straeon ar y pwnc hwn, yr un postio, yn syml, yr un sy'n dod i'r meddwl fel enghraifft ddiweddar. Rwy'n genhedlaeth gyntaf Canada – fy rhieni a fy hynafiaid yn Brydeinig – felly efallai y byddwch yn meddwl nad eiliadau o ansicrwydd rhyngddiwylliannol yn digwydd i mi yng Nghanada.

Anghywir – ac rwy'n dyfalu sy'n torri teimlad ar draws yr holl ddimensiynau diwylliannol a geir yn y wlad hon. Nid oes gwahaniaeth a ydych wedi cyrraedd yn ddiweddar yng Nghanada, p'un a ydych yn Aboriginal, yn siarad Ffrangeg neu Saesneg fel eich iaith gyntaf, wedi byw yma pum mlynedd neu'r cyfan o'ch bywyd, ydych chi wedi cael eiliad pan fyddwch wedi dod ar draws rhyw agwedd ar ddiwylliant arall – neu eich pen eich hun – ac rydych yn cael eich hun yn meddwl am y peth. Efallai y, fel y gwneuthum, daethoch o hyd eich hun yn meddwl tybed beth y dylech ei wneud.

O'r sampl bach o fy mhrofiad fy hun gydol oes, Rwy'n gwybod eiliadau hyn droi i mewn i storïau a all fod yn ddadlennol, anodd, humourous, ysbrydoledig. Gallant ymddangos yn fach o ran pwysigrwydd – neu, mewn gwirionedd fawr. Nid wyf yn dweud bod y profiad yr un fath i bob un ohonom – ansicrwydd yn teimlo'n wahanol, yn fwy brawychus, pan fydd popeth ac mae pawb o'ch cwmpas yn teimlo'n anghyfarwydd. Still, rhannu, mae rhywbeth yno, rhywbeth cyffredin ac yr wyf yn credu ei bod yn bwysig i gyfathrebu straeon hyn am ddeall ein bod i gyd yn cael adegau pan fyddwn yn wynebu ansicrwydd, waeth beth fo'u cefndir diwylliannol, yn equalizer gwych. Gallai Rhannu hyn a ddaw allan o'r eiliadau hyn fod yn gymhelliant i gamu i mewn i groesffyrdd diwylliannol hynny yn fwy aml ac yn awr byddwn yn gwybod bod cyfle yn – nid ydym yn ei ben ei hun.

Hope nad fi yw'r unig wedi'r cyfan, ac mae gennych stori yn hyn o beth yr hoffech ei rannu – Byddwn wrth fy modd i glywed ac rwy'n dyfalu llawer o bobl eraill fyddai hefyd. Cliciwch yma i ddarllen y stori yr wyf yn postio,

Rwy'n pasio gan sticer bumper yn fy cymdogaeth y diwrnod o'r blaen a wnaeth i mi feddwl am y prosiect hwn – straeon yr wyf wedi bod yn clywed mewn sgyrsiau, a storïau sydd wedi bod yn dod i mewn i'r wefan.

“Peidiwch â credu popeth yr ydych yn ei feddwl.” Clever. I mi, bod brawddeg syml gain gwahanu dau brosesau meddwl yr ydym mor aml yn cymryd fel un yn yr un. Mae'n nodi bod rhaniad leiaf eiliad rhwng pan fyddwn yn gweld neu ymateb i rywbeth mewn ffordd benodol – a pan fydd ein normau diwylliannol cicio i mewn i gadarnhau i ni ei fod yn unig ffordd i 'gweld’ neu ymateb iddo.

Mae cwpl o straeon o amgylch digwyddiadau mewn ystafelloedd dosbarth arbennig yn dod i'r meddwl. Mewn un, Yr oeddwn yn gwrando i grŵp o fyfyrwyr uwch-gyflawni, tyfu i fyny gan eu bod mewn diwylliant unigolyddol-oriented, twll awyr eu rhwystredigaeth gyda'r ffordd y mae athro o diwylliant mwy collectivist oedd yn eu cyfarwyddo. Yn y ffordd y gall mai dim ond yn eu harddegau, y myfyrwyr yn disgrifio ymddygiad a oedd yn ymddangos yn gyfan gwbl heb esboniad iddynt. Gymaint felly fel bod gan fy mod yn adlewyrchu ar y sgwrs, Cefais fy hun yn rhyfeddu os yw o leiaf rhan o'r bwlch ansawdd tybiedig yn codi o ddau gogwyddiadau wahanol i ddysgu, gwrthdaro mewn un ystafell ddosbarth. Yr her yw nad os yw'r athro a'r myfyrwyr yn cael ffordd o weld posibilrwydd y – y llwyfan yn cael ei osod ar gyfer llawer o gamddealltwriaeth a rhwystredigaeth i'r ddwy ochr.

Felly, yn ôl at y sticer bympar – beth os oedd modd i rewi y hyn o bryd mewn amser – cyn ein hymennydd yn dweud wrthym fod rhywbeth yn gywir neu'n anghywir, fel y gallem dim ond cofrestru “gwahanol” neu “annisgwyl” ac archwilio ei gilydd? Dyna hefyd yr hyn yr wyf yn clywed yn rhai o'r straeon rydych wedi rhannu – gwireddu o fod yn union y hyn o bryd ac yn oedi yn ddigon hir i ofyn i chi'ch hun neu gilydd – beth am hynny?

Os yw'r swydd hon yn ysgogi stori i chi, Rwy'n gobeithio y byddwch yn ei rannu!