Myślę, że mój pierwszy “wielokulturowym” doświadczenie było jak małe dziecko, wiele lat temu, jedzie pociąg z Vancouver do Winnipeg. Pamiętam, że grałem z kilkoma innymi dziećmi — żaden z nich nie mówił po angielsku. Jakoś, udało nam się komunikować i to było zabawne, udany.

Dopiero jestem znacznie starszy, że zacząłem się zastanawiać, w jaki sposób moglibyśmy udało się komunikować bez wspólnego języka.

Następnie, w 2008 I udał się do Rumunii z jednym z moich kuzynów. Chcieliśmy zobaczyć, gdzie nasi dziadkowie i pradziadkowie pochodzili z. Żaden z nas nie mówił ani słowa po rumuńsku.

Jeszcze, Pewnego dnia, gdy byliśmy w Jassach w północno-wschodniej Rumunii, Spędziłem około pół godziny w “rozmowa” z człowiekiem, rumuńskiego, który nie mówił po angielsku. Jakoś udało nam się komunikować, a ja dowiedziałem się, że miał żonę i dwoje dzieci (pokazał mi swoje zdjęcia) i że teraz pracował jako ochroniarz.

Innego dnia, gdy byliśmy w galerii sztuki, Miałem rozmowę z mężczyzną, który nie mówi po angielsku, ale rozumiał to do pewnego stopnia. On nie tylko mówił rumuński, Mówił również w jidysz — i tak się składa, że ​​jidysz był moim pierwszym językiem, a ja nadal go zrozumieć, jeśli się mówi powoli.

Tak mówił w jidysz i rozmawiałem w języku angielskim, a my dowiedzieliśmy się, że jego rodzina i moja przyszła z samej sztetla (małe miasto) na północ od Jassy.

Te doświadczenia nauczyły mnie, że komunikacja jest o wiele więcej niż o wspólny język. By otworzyć się wykorzystując wszystkie nasze zmysły możemy komunikować się poza językiem iw ten sposób, nawet krótkie spotkanie może być głęboko poruszająca.

- Sara w Powell River, BC