Ik was vijf jaar oud toen mijn ouders kwamen uit Canada. Ze waren vluchtelingen uit Pakistan. Een jaar nadat we aankwamen, mijn broer werd geboren. Nog een jaar voorbij en mijn zus kwam langs. In die vroege jaren, Ik wist nooit wat identiteit was, maar ik wist dat ik anders was.
Opgroeien als immigrant kind was moeilijk. De eerste vraag werd ik vaak gevraagd was “waar kom je vandaan?” Het eenvoudige antwoord was Pakistan. Het was een deel van mij. Behalve, Ik dacht dat het leven in Canada was moeilijk. Ik werd gepest omdat hij een “Paki”, mijn beschermende ouders niet toestaan dat ik naar logeerpartijtjes en films en mijn kleren rook naar de Pakistaanse specerijen mijn moeder gebruikt in onze traditionele gerechten. Ik was gevangen tussen twee werelden en wist niet hoe ze te verzoenen.
Ik ben niet zeker wanneer het gebeurde, maar ergens tijdens mijn lagere school jaren, te zeggen dat ik was uit Pakistan was niet langer het eenvoudig antwoord te geven. Mijn herinneringen en het leven in Canada werd meer vertrouwd. Mijn ouders moedigden me aan degene die ik liet vieren en bij te dragen aan mijn nieuwe huis en vergeet niet. Ik herinner me het bijwonen van mijn Burgerschap Ceremony en opgewonden mijn vertellen 5th rang leraar Mrs. Burnett dat ik nu een Canadees.
Ik meldde me op het kantoor van een MPP's en had mijn eerste reis naar Ottawa, waar ik riep mijn moeder uit de Peace Tower in het parlement van Canada onder de indruk van waar ik stond.
Tijdens mijn undergraduate jaar aan de Universiteit van Toronto, Ik begon te reizen tijdens de zomers. Werken in het buitenland in verschillende gemeenschappen, Ik werd gevraagd dezelfde vraag die ik gevraagd was in Canada “Waar komt u vandaan?"Ik antwoordde, "Van Canada"
De volgende vraag was “Waar bent u werkelijk van?"In frustratie, soms verbijstering, Ik zou antwoorden, “Ik ben geboren in Pakistan, maar ik ben opgegroeid in Canada”. Ik was erg trots op mijn Pakistaanse geboorte en vroege jaren, maar ik was ook heel zeker dat mijn huis was nu Canada.
In 2009, mijn familie besloten terug te gaan naar Pakistan. Ik was opgewonden en zenuwachtig. Voordat we vertrokken Canada, Ik herinner me denken niemand zal me vragen waar ik vandaan kwam – Ik spreek vloeiend Urdu, dragen de traditionele shalwar kameez en zal niet opvallen in een menigte.
Toen we aankwamen in Lahore, Ik ging met mijn familie en bestelde een chana gerecht uit een straatverkoper. Ik ben net begonnen om het te eten wanneer een vrouw de stem achter me stilletjes gevraagd “App Kahan se hain?” betekenis “Waar komt u vandaan?”
Ik kon het niet geloven. Niet hier!
Ik ben geboren op slechts een paar uur rijden van Lahore in een stad genaamd Sargodha. Ik vertelde haar dat ik was uit Pakistan. Ze was niet overtuigd en vroeg weer.
Ik zei, “Ik ben geboren in Pakistan, maar groeide op in Canada.” We getroffen om een gesprek en spraken over ons leven in verschillende delen van de wereld. Ik kon het niet helpen, maar denk aan de persoon die ik zou zijn als mijn familie nooit Pakistan had verlaten. Toen ik terug kwam in Canada, Ik was overweldigd door die onverklaarbare gevoel van “huis” toen ik zag Toronto.
Vandaag, Ik krijg nog steeds vroeg waar ik vandaan kom. Om te zeggen dat ik ben Pakistaans-Canadese is het gemakkelijk en het juiste antwoord te geven. Ik kan zijn geboren in een deel van de wereld en genieten in de weinige herinneringen die ik heb, maar Canada is mijn thuis. Samen, de twee plaatsen hebben mij gemaakt tot wie ik ben en voor die, Ik ben dankbaar.
-Sadia in Mississauga