We hadden een groep van West-Afrikaanse verpleegkundigen bezoeken, werken aan hun academische studies; en omdat we allemaal verpleegkundigen, natuurlijk hebben we gesproken over borstvoeding. Een Afrikaanse verpleegster keek me aan en zei:, 'Waarom heb je je bejaarde weg, in gebouwen opgesloten, en niet kijken na ze zelf?"
Ik voelde me schuldig, beschaamd en in verlegenheid gebracht door deze uitdaging aan mijn cultuur. Echter, ze was correct. Waarom doen we dat? Ik gedwee legde uit dat in Canada is het gebruikelijk voor ons om af te stappen van onze gezinnen, uit het hele land verspreiden. Toen voelde ik het gewicht van haar eerlijke en open vraag, Ik was stil voor enkele momenten voordat verdiepen in wat ik wist was de essentie van haar vraag; dat in onze cultuur, anders dan veel andere culturen, onafhankelijkheid wordt gewaardeerd, zijn we minder van een collectieve cultuur dan anderen, en in feite de jeugd en de productiviteit zijn meer gewaardeerd in onze samenleving dan is eerbied voor de ouderen.
Wij houden van onze ouders, maar als samenleving, wij respecteren veroudering, waarde van de kennis en wijsheid van onze ouderen, zoals veel andere culturen doen? Een eerlijke dialoog voortgezet, bespreking van de verschillen in onze twee culturen. In korte tijd, Ik voelde me minder uitgedaagd om mijn cultuur te verdedigen en we allemaal geregeld in het leren over de verschillen.
- Julie in Edmonton