ครั้งแรกที่ผมเดินเข้ามาในประเทศแคนาดาในฐานะนักศึกษาต่างชาติใน 2003. ผมมาที่นี่ออกจากความอยากรู้ของฉันเกี่ยวกับการปกครองในต่างประเทศและปลายทางของฉันเป็นนักบุญจอห์น, เมืองเล็ก ๆ by the Bay of Fundy. สิบปีที่ผ่านมา, จีนไม่ได้หลายคนในพวกนักบุญจอห์นและฉันพักอยู่กับครอบครัวชาวแคนาดาเป็นนักเรียนโฮมสเตย์.
สิ่งแรกที่ทำให้ผมประทับใจหลังจากที่ฉันมาถึงในเซนต์จอห์นคือการที่ฉันก็รู้ว่าฉันเป็นภาษาจีน. ฉันแตกต่างจากคนรอบ ๆ ตัวผม. พวกเขาเป็นชาวแคนาดาและฉันจีน. ฉันไม่ได้มีความรู้สึกนี้เมื่อผมอยู่ในประเทศจีนเพราะคนอื่น ๆ จีนเกินไป.
จากนั้นฉันก็เริ่มที่จะคิดว่าสิ่งที่มีความแตกต่าง. ค่อยๆ, ผมพบว่ามีความแตกต่างที่ใดก็ได้! เช่น, ไบรอัน, แม่โฮมสเตย์ของฉัน, ถามฉันสำหรับของหวานหลังอาหารจีนแบบดั้งเดิมผมสุกสำหรับเขา. ความผิดหวังบนใบหน้าของเขาหลังจากที่ฉันบอกเขาว่ามีขนมไม่หลังอาหารจีนทำให้ผมรู้สึกว่าผมได้ทำอะไรบางอย่างที่เลวร้ายจริงๆ. เฮ้, มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับชาวแคนาดา, ขนม! มีหลายร้อยตัวอย่างเพื่อแสดงความแตกต่างทางวัฒนธรรมเป็น, โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างตะวันออกและตะวันตก.
เป็นเวลาหลายปีก่อน, ทั้งหมดที่ฉันได้เห็นความแตกต่างระหว่างฉันและอื่น ๆ ที่แคนาดา. ที่ทำให้ฉันคิดถึงบ้านและมันก็เป็นช่วงเวลาที่ยาก. แต่, ด้วยภูมิปัญญาของอายุและเวลา, ฉันตระหนักว่ามีความแตกต่างทั้งหมดที่มีข้อเท็จจริงและพวกเขาจะมีเรื่องที่ผมจะชอบหรือไม่ไม่มี. ด้วย, ในอีกแง่หนึ่ง, เรามีความคล้ายคลึงกันมากกว่าความแตกต่าง, ซึ่งเป็นอะไรที่มีความหมายสำหรับผมที่จะค้นพบและให้ความสนใจ. ลึกซึ้ง, เราทุกคนเติบโตเก่าและต้องตายสักวันหนึ่ง; เราทุกคนมีโรคเมื่อเวลาผ่านไป; เราทุกคนมักจะมีการกล่าวคำอำลากับคนที่เรารักและเราทุกคนบางครั้งก็ต้องทำสิ่งที่เราเกลียดที่จะทำ. เรามีเหมือนกันกว่าความแตกต่าง. ฉันดีใจมากที่ฉันค้นพบว่าตั้งแต่วันที่ด้วยกับข้อสรุปนี้, แคนาดากลายเป็นบ้านของฉัน.
ไม่มากสามารถบอกได้โดยไม่ จำกัด พื้นที่ในปัจจุบัน แต่มีจำนวนมากที่จะแบ่งปัน. ฉันรักแคนาดาและฉันก็รู้สึกดีที่อาศัยอยู่ที่นี่!
- ซินในเซนต์จอห์น, NB
-ภาพ: © EdArias