Ek het grootgeword in 'n klein dorpie met die naam binneland Merritt. Dit het gebeur as een van die klein dorpies waar Japannese families gedurende die Tweede Wêreldoorlog gehuisves was. Natuurlik, deur die 1950′s, toe ek in graad skool, die Japanese kinders was deel van ons klaskamers.

Die eerste wat ek onthou verstaan ​​dat daar 'n “verskil” tussen die Japannese mense en die “Engels” was toevallig die debat aan die gang oor die hangende huwelik van 'n “wit” seun en 'n Japannese meisie.

Hy was die seun van die plaaslike bakkers en sy was die dogter van 'n naaldwerkster. (my geheue dink – Ek was net oor graad 4) Hulle was baie gelukkig om my. Hy glimlag vir haar 'n groot en sy ouers en haar ouers was om te wees vriende.

Ek onthou my ma verdediging van hierdie gelukkige paartjies’ besluit. Sy is woedend dat daar was 'n paar mense wat glans aan die egpaar of wegdraai wanneer hulle loop deur.

Ek weet dat hulle nie trou en my wens is dat hulle 'n wonderlike ryk en gelukkige lewe saam.

Ek is ewig dankbaar vir my ma wat, deur die optrede en wyse woorde, het my 'n lewenslange gawe van die vermoë om te eer diversiteit.

- Marilyn in BC