Saya membesar di sebuah bandar kecil yang dikenali sebagai dalaman Merritt. Ia berlaku kepada menjadi salah satu bandar-bandar kecil di mana keluarga Jepun ditempatkan semasa perang dunia kedua. Sudah tentu, dengan tahun 1950′s, apabila saya berada di sekolah rendah, anak-anak Jepun yang merupakan sebahagian daripada kelas kami.

Pertama yang saya ingat memahami bahawa terdapat “perbezaan” antara orang-orang Jepun dan “Bahasa Inggeris” telah terdengar perbahasan mengamuk tentang perkahwinan yang belum selesai daripada “putih” budak dan gadis Jepun.

Beliau merupakan anak kepada pembuat roti tempatan dan dia adalah anak tukang jahit. (ingatan saya berpendapat – Saya hanya kira-kira gred 4) Mereka seolah-olah amat gembira kepada saya. Dia tersenyum banyak dia dan ibu bapanya dan ibu bapa beliau seolah-olah menjadi kawan.

Saya masih ingat ibu saya mempertahankan ini pasangan bahagia’ keputusan. Dia marah bahawa terdapat beberapa orang yang akan silau pada pasangan atau berpaling apabila mereka berjalan dengan.

Saya tahu bahawa mereka berkahwin dan hasrat saya adalah bahawa mereka mempunyai kehidupan yang indah kaya dan bahagia bersama-sama.

Saya berterima kasih kepada ibu saya yang, melalui tindakan dan kata-kata bijak, memberikan saya hadiah sepanjang hayat keupayaan untuk kepelbagaian penghormatan.

- Marilyn di SM