Ben bir Yahudi ve ilk nesil Kanada Zamanı. Ailem aileleri Naziler tarafından öldürüldü zaman tanrı terk soykırım hayatta edildi. Her iki ailem birçok dilde konuştu ama tercih edilen ev dili Yidiş vardır. Onlar Yidiş bana konuşmak istiyorsunuz ve ben İngilizce onlara cevap verecek.

Ben İrlanda-Katolik kökenli Kanada dördüncü nesil bir kadınla evlendi. Çocukken, babası her Pazar kiliseye aile sürükleyin olur. Ama sonra laik bir görünüş vardı – golf – ve yerini dua koyarak. Bugün, eşimin ailesi dinin toplamı hızlı oluşur, çoğunlukla anlaşılmaz, yemeklerden önce lütuf.

Eşim ve ben ateist olan. Bizim evde din hiçbir ipucu yoktur. . Biz kültürel olarak bu görünüm, dini değil, simgeleri.

Çocukların bu yana doğan veya çok önce bizim evde herhangi bir dini ya da kültürel çatışma var olmamıştı. . Bunlar birbirlerinden daha fazla farklı olamazdı. Genç annesinin tükürme görüntü. O küçükken o bir çocuk olarak annesinin yaptığı gibi durmadan konuştu (ya da ben öyle söyledim ve hiçbir sorun da inanmak zorunda değilim). Eşimin ailesi olarak adlandırılan “Konuşkan”. Ve 30 kadar yıl sonra kızımız denir, “biraz konuşkan”.

Benim büyük kızı, Onun semitik özellikleri ile, Benim gibi görünüyor. O bir Yahudi olarak kendini tanımlar. Arkadaşları çoğu Yahudi, onun Yahudi erkek arkadaşı ile İsrail'e seyahat ediyor, falafels ve matzoh topu çorbası en sevdiği gıdalar arasında yer almaktadır. Birkaç yıl önce onun Yahudi arkadaşının evinde birinde bir Şabat akşam yemeğine katıldı. O dini bileşenleri sevdi: şarkıları, dualar ve bereket. O yoksunluk duygusu ile o gece eve geldi – o bir Yahudi olmanın dini tarafına maruz reddedildi olmuştu.

Benim küçük kızım ablası ile aynı mahallede, aynı daycares ve okullara gitti. O Yahudi ve İrlanda-Katolik kökenli bir Kanadalı olarak kendini tanımlar. O kararlı bir ateist var. Şu anda o Güneydoğu Asya üzerinden seyahat ve dini mabetleri daha bölgenin tarihi ve siyaseti çok daha ilgi var.

Aynı ev, Aynı yetiştirme, Aynı ortamları. How to explain the differences in my daughters’ self-identifications? Hiçbir fikrim yok. Ben ancak biliyor musunuz, that I feel extremely fortunate that I live in a community - and in a country – kendini tanımlama kültürel hiçbir sonuçları ile kişisel bir seçim değildir. Sadece izin verilir, bu teşvik ediyor.

- Winnipeg Carl