Sot kam shtuar një histori e mi të kësaj faqeje interneti që ishte rreth pasigurisë – Pasiguria ndërkulturor. Unë mund të ketë shkruar ndonjë numër të tregimeve në këtë temë, postuar është thjesht një njeri që vjen në mendje si një shembull të kohëve të fundit. Unë jam brezi i parë kanadez – prindërit e mi dhe të parëve janë britanikë – kështu që ju mund të mendoni momentet e pasigurisë ndërkulturor nuk do të ndodhë me mua në Kanada.

I gabuar – dhe unë jam guessing se shkurtimet Sentiment drejtë nëpër të gjitha dimensionet kulturore për të gjetur në këtë vend. Kjo nuk ka rëndësi nëse ju keni ardhur kohët e fundit në Kanada, nëse ju jeni Aboriginal, flasin frëngjisht ose anglisht si gjuha juaj e parë, kanë jetuar këtu pesë vjet ose të gjitha e jetës suaj, ju keni pasur një moment kur ju keni hasur disa aspekte të një kulture tjetër – ose tuajin – dhe keni gjetur veten pyesin në lidhje me të. Ndoshta, si unë e bëri, ju gjeti veten pyesin se çfarë ju duhet të bëni.

Nga mostra e vogël e përvojën e vet e mia të përjetshëm, Unë e di këto momente të kthehet në histori që mund të jenë sqarues, i vështirë, humourous, frymëzues. Ata mund të duket i vogël në rëndësi – apo me të vërtetë e madhe. Unë nuk jam duke thënë se përvoja është e njëjtë për të gjithë ne – Pasiguria ndihet ndryshe, është më e frikshme, kur çdo gjë dhe të gjithë rreth teje ndihet panjohura. Ende, nuk është diçka e ndarë atje, diçka e zakonshme dhe unë mendoj se është e rëndësishme për të komunikuar këto histori sepse të kuptuarit që ne të gjithë kemi momente kur ne përballemi me pasigurinë, pavarësisht nga sfondi kulturor, është një barazimin e madh. Sharing ajo që vjen nga këto momente mund të jetë motivim për të futemi në ato kryqëzimet kulturore më shpesh dhe tani ne do të dimë atë shans janë – ne nuk jeni vetëm.

Shpresoj se unë nuk jam vetëm, pasi të gjithë, dhe ju keni një histori në këtë drejtim që ju dëshironi për të ndarë – Unë do të të duan të dëgjojnë atë dhe unë jam guessing shumë njerëzve të tjerë do shumë. Kliko këtu për të lexuar histori kam postuar,

Kam kaluar nga një afishe parakolp në lagjen time ditën tjetër që më bëri të mendoj për këtë projekt – historitë që kam dëgjuar në bisedat, dhe tregimet që kanë ardhur në faqen e internetit.

“A nuk e besojnë çdo gjë që ju mendoni.” I zgjuar. Për mua, kjo fjali e thjeshtë elegante ndan dy proceset e mendimit se ne kaq shpesh marrin si një në të njëjtën. Ajo e identifikon atë ndarje të dytë më të vogël në mes, kur ne shohim apo të përgjigjet në diçka në një mënyrë të veçantë – dhe kur normat tona kulturore shkelm në për të konfirmuar për ne se kjo është mënyra e vetme për të 'shikoni’ ose përgjigjet për atë.

Një çift i tregimeve rreth ngjarjeve në klasa veçanërisht të të vijnë në mendje. Në një, Unë isha duke dëgjuar një grup të lartë të arritjes së nxënësve, rritje deri si ata janë në një kulturë individualist orientuar, venting frustrimin e tyre me mënyrën Një mësues nga një kulturë më kolektiviste u udhëzuar ato. Në mënyrë adoleshentët që vetëm mund të, studentët janë përshkruar sjelljen që dukej plotësisht i pashpjegueshëm për ta. Pra, shumë në mënyrë që sa kam reflektuar në bisedë, Kam gjetur veten pyesin nëse të paktën një pjesë të hendekut të cilësisë perceptuar u ngrit nga dy orientime të ndryshme për të mësuar, përleshje në një klasë. Sfida është se në qoftë se mësuesi dhe nxënësit nuk kanë një mënyrë për të parë këtë mundësi – fazë është e vendosur për një shumë prej keqkuptimi reciprok dhe frustrimit.

Pra, përsëri në afishe parakolp – çfarë nëse ka pasur një mënyrë për të ngrirë atë moment në kohë – para se truri ynë na tregoni se diçka është e drejtë apo e gabuar, kështu që ne mund vetëm të regjistroheni “tjetër” ose “i papritur” dhe të eksplorojnë atë së bashku? Kjo është edhe ajo që kam dëgjuar në disa nga tregimet që ju kam ndarë – realizimi i të qenit në pikërisht atë moment dhe duke pushuar kohë të mjaftueshme për të pyesni veten ose njëri-tjetrin – çfarë lidhje se?

Në qoftë se ky post bën një tregim për ju, Unë shpresoj se ju do të ndajnë atë!